Een van mijn vriendinnen heeft kanker, een tumor in haar borst. Kanker is nog nooit zo dichtbij bij mij gekomen, zij is jonger dan ik. Single, geen kinderen, gelukkig genoeg familie en vrienden, die veel om haar geven. Maar voel mij machteloos; als vriendin, als hypnotherapeut zou ik dat gezwel knock-out willen slaan! Hoe durft het?

Waar haalt het de lef vandaan om te verschijnen in haar borst? Überhaupt bij haar? Ze eet biologisch en is een schat van een meid met heel veel humor.

Haar stand van zaken na twee chemo-behandelingen is als volgt: ze voelt zich redelijk, niet echt misselijk, wel allerlei andere ongemakken, geen conditie meer, vermoeidheid en haaruitval. Haar pruik is al besteld en ze heeft een mooie sjaal gekocht, waar ik haar hoofd mee ga binden als ze al haar haren kwijt is. Er staat een etentje gepland voor wanneer ze de laatste haren verliest; weg met het oude en ruim baan maken voor het nieuwe!

Als vriendin bid ik voor haar, zing voor haar, denk veel aan haar en laat haar soms met rust, bang dat ik stoor of het verkeerde zeg. In dit geval ben ik een “chemo-amateur.”

Als hypnotherapeut wil ík de strijd voor haar aan gaan met die cellen die niet in haar lichaam horen; op dit moment is ze echter te moe. Ze berust zich en vraagt zich af waar het vandaan komt. Maar we hebben gelukkig een afspraak voor een hypnose behandeling.

Tijdens die sessie zal ik al haar goedaardige cellen de opdracht geven om te vechten als tijgers, als leeuwenkoningen! Wat ze vast al doen maar een extra push kan nooit kwaad. We gaan het verdriet en de desillusie die zij meedraagt samen transformeren, zodat die oude donkere wolken haar niet meer beïnvloeden. En die terechte boosheid en verwarring omzetten in vechtlust en levenskracht.

Soms ben je niet altijd in staat om je lichaam en/of geest te sturen, gewoon omdat het allemaal teveel is. Soms ben je als familielid of vriendin ook de weg kwijt. Want ook zij hebben hun eigen stuk, van waaruit zij deze verdrietige situatie benaderen. Ik sta te trappelen om samen met haar de strijd met haar aan te gaan, ben er met heel mijn hart, kennis en kunde en hulp van Boven helemaal klaar voor!

Wat ik haar gun, waarvoor ik ga vechten/werken, is emotionele rust, zodat ze zich alleen maar op het heden kan focussen. Dat ze de innerlijke en geestelijke kracht krijgt om als een huis, als een “Lady Boss”, in die chemo-stoel plaats te nemen…